da li ste znali?
OTKIVENO PRAVO POREKLO VOJE KOŠTUNICE: Da li ste znali da je odavde!
Rođen je 24. 3. 1944. godine u Beogradu, u porodičnoj kući u Skadarskoj ulici
Vojislav "Voja" Koštunica je doktor pravnih nauka, teoretičar prava i bivši predsednik vlade Srbije. Bivši je predsednik Demokratske stranke Srbije.
Rođen je 24. 3. 1944. godine u Beogradu, u porodičnoj kući u Skadarskoj ulici. Osim na beogradskom Dorćolu, u detinjstvu i mladosti, često je boravio i u Miloševcu, zavičaju majčine porodice. U Miloševcu, Vojislav je kršten 1944. godine, pošto se porodica sklonila iz Beograda zbog čestih angloameričkih bombardovanja prestonice. Vojislav je imao samo tri nedelje kada su u najtežem bombardovanju, za Vaskrs 16. i 17. aprila 1944. uništeni čitavi delovi Beograda. Tokom rata dva puta mu je rušena porodična kuća, u aprilskom nemačkom bombardovanju, a zatim i savezničkom.
U Šumadiji, u Koštunićima, pod Ravnom gorom i Suvoborom je ognjište porodice Koštunica. Ranije su se Koštunice prezivali Damljanović. Krsna slava im je Sveti Arhangel Mihailo. Jovan Damljanović, pradeda Vojislava Koštunice, bio je učesnik Svetoandrejske skupštine iz 1858. godine, kao narodni poslanik iz Koštunića, tada je prozvan Koštunica. Iz porodice Damljanović je i Anđelija, majka jednog od najvećih srpskih vojskovođa, vojvode Živojina Mišića.
Vojislav Koštunica školovao se u Beogradu, gde je završio osnovnu školu. Drugu beogradsku gimnaziju pohađao je i maturirao u vreme kada je ona već bila preseljena, privremeno, u zgradu pete beogradske gimnazije, kod tašmajdanskog parka. Pošto je 1962. maturirao, Vojislav Koštunica upisuje Pravni fakultet u Beogradu. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu 1966. godine, magistrirao 1970. i doktorirao 1974. godine. Za asistenta na Pravnom fakultetu u Beogradu je izabran 1970. godine, da bi četiri godine kasnije, u vreme političkih progona na Univerzitetu, morao da napusti fakultet. Godine 1989. odbija ponudu da se kao profesor vrati na fakultet. Od 1974. godine radi u Institutu društvenih nauka, a od 1981. godine u Institutu za filozofiju i društvenu teoriju kao viši naučni saradnik i jedno vreme direktor. Objavljuje radove iz oblasti ustavnog prava, političke teorije i filozofije.
Koštunica se osamdesetih godina angažovao na zaštiti ljudskih prava, naročito u čuvenom Odboru za odbranu slobode misli i izražavanja, u kojem su se okupili najistaknutiji intelektualci-disidenti, koji su uzimali u zaštitu svakog ko je, širom Jugoslavije, stradao zbog svog mišljenja i političkog uverenja. Jedan od osnivača Demokratske stranke 1989. godine i osnivač DSS čiji je predsednik od 1992. godine. Bio je narodni poslanik u Skupštini Srbije od 1990. do 1997. godine, delujući u opoziciji.
Kao kandidat DOS-a pobedio je Slobodana Miloševića na predsedničkim izborima 24. 9. 2000. godine. Koalicija Socijalističke partije Srbije (SPS) i Jugoslovenske Udružene Levice (JUL) priznala je poraz Slobodana Miloševića u prvom krugu izbora, ali zahtevajući dodatni krug izbora. Nakon toga u Srbiji je došlo do izlaska naroda na ulice pa je u tom događanju narod "osvojio" savezni parlament, TV Beograd, dnevno-politički list Politika itd. Koštunica se nije kandidovao zbog vlastite želje već je u opozicijskim istraživanjima javnog mjenja prolazio bolje od svih protivkandidata. "Nisam prihvatio kandidaturu zato što sam htio, već zato što sam morao", rekao će nakon prihvatanja kandidature.[traži se izvor od 07. 2010.]
Funkciju predsednika SR Jugoslavije obavljao je do februara 2003. godine. Posle vanrednih parlamentarnih izbora u Srbiji, održanih u decembru 2003. godine, postao je predsednik vlade Srbije. S tog je položaja odstupio nakon izbora u maju 2008. Sa položaja predsednika stranke odstupio je 2014. godine, nakon što politička partija koju je vodio nije dobila nijednog poslanika u parlamentu.
Bio je član redakcije i glavni i odgovorni urednik više uglednih pravnih i filozofskih časopisa, kao što su "Arhiv za pravne i društvene nauke", "Filozofske studije", "Filozofija i društvo" i "Teorija". Član je Srpskog PEN Centra. Od '80. angažuje se na zaštiti ljudskih prava, naročito u Odboru za odbranu slobode misli i izražavanja.
(Espreso)
Uz Espreso aplikaciju nijedna druga vam neće trebati. Instalirajte i proverite zašto!