EVO OD ČEGA JE ZAPRAVO UMRO DRAGAN NIKOLIĆ: Cela NACIJA će ostati ŠOKIRANA

Dragoslav Dragan Nikolić (Beograd, 20. avgust 1943 — Beograd, 11. mart 2016) bio je jugoslovenski i srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac. Zbog stila glume je od strane obožavalaca okarakterisan kao Šmeker sa karakterom gospodina.

Rođen je 20. avgusta 1943. u Beogradu, u porodici Dušana (poreklom iz Berana) i majke Jelene (poreklom iz Jagodine). Nikolićevi preci su se u prošlosti prezivali Živkovići, ali je njegov deda Radonja promenio porodično prezime po pradedi Nikoli. Njegovo kršteno ime je Dragoslav.

Nakon završene osnovne škole upisao je Četrnaestu beogradsku gimnaziju koju nije završio jer se prebacio u Drugu ekonomsku školu. Posle dve godine provedene u srednjoj školi polagao je i položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju i tada kao sedamnaestogodišnjak bio najmlađi student.

Diplomirao je na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.

Glumicu Milenu Dravić upoznao je 1969. godine na snimanju filma Horoskop. Venčali su se tajno, 1972. godine u pauzi tokom snimanja filma Kako su se volele dve budale.

Brak su sklopili u Gradskoj upravi Vračar, a kuma sa venčanja bila im je glumica Seka Sablić, koju je Nikolić poznavao sa Akademije za pozorište, film, radio i televiziju.

Prvu značajniju glavnu ulogu ostvario je ulogom sezonskog radnika labilnog morala koji pogine, a da nije našao svoje mesto u društvu i u životu (osobine i mnogih njegovih kasnijih likova) u filmu "Kad budem mrtav i beo" (1967) Živojina Pavlovića, za koju je (s onom u filmu "Tri sata za ljubav", (1968) F. Hadžića) nagrađen diplomom na festivalu u Puli 1968.

Karijeru je započeo u pozorištu "Boško Buha"[9], zatim karijeru nastavio u Beogradskom dramskom pozorištu i Ateljea 212, u kojem je od 1969. tumačio veliki broj uloga, izgradio je i vrlo uspešnu pozorišnu karijeru.

Godine 1969. u mjuziklu "Kosa" tumači lik Bergera. U sezoni 1982/83. učestvovao je ulogom lopova Vaske Pepela u drami „Na dnu“ Maksima Gorkog u eksperimentu rumunskog reditelja L. Pintilijea, u pariskom -''Theatre de la Ville'' Isusa Hrista, u Majstoru i Margariti M. A. Bulgakova u režiji M. Serbana. U Jugoslovenskom dramsko pozorištu 1996. godine igrao je u predstavi Bure baruta, u ulozi Đoreta.

Po njemu je u maju 2016. nazvan bioskop u sklopu ustanove kulture „Parobrod“. Njemu je posvećena monografija „Gospodin mangup” objavljena 2017. godine. U Vrnjačkoj Banji mu je oktobra 2017. godine podignut spomenik u prirodnoj veličini. Dobitnik je svih značajnih filmskih nagrada.

Krajem 2014. godine je primljen u bolnicu zbog problema sa digestivnim traktom a operisan je u februaru 2015. godine. Stanje mu se naglo pogoršalo u maju 2015. godine zbog problema sa plućima. Septembra 2015. godine, oporavljao se u Vrnjačkoj Banji više od tri nedelje, ali je kasnije otišao u Sokobanju u kojoj je vrlo kratko bio. Krajem januara 2016. godine ponovo pogoršalo zdravstveno stanje. Preminuo je 11. marta 2016. godine nakon duge i teške bolesti na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu. Komemoracija povodom smrti doajena srpskog glumišta održana je 14. marta u prepunoj dvorani Ateljea 212 na sceni "Mira Trailović". Od dragog kolege i prijatelja oprostili su se Rade Šerbedžija, Dragan Bjelogrlić, Jelisaveta Seka Sablić, Radoslav Zelenović, Vojislav Brajović i dr. Sahranjen je istog dana u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

(Espreso)