ČAK NI ONA NIJE ORIGINALNO HRVATSKA: Reč USTAŠA je SRPSKOG porekla!

Kralj Petar I Karađorđević je izdao knjigu pod nazivom „Dnevni zapisi jednog ustaša o bosansko-hercegovačkom ustanku 1875-1876. godine“, dok je veliki Valtazar Bogišić napisao „Nacrt zakona za hercegovačke ustaše“ kojim je pokušao da predloži ustrojstvo revolucionarnog antiosmanlijskog pokreta prekodrinskih Srba.

Kada Srbin želi da uvredi Hrvata, nazove ga ustašom (naravno, ako taj Hrvat nije ustaša, pošto ako jeste onda nije uvreda). Kada Hrvat duboko zaglibi u nacionalizam, onda se diči svojim ustaštvom. U post-ratovskoj svesti, ustaša je hrvatska reč i samo Hrvat može biti ustaša (mada velika većina Hrvata to nisu, da bi bio ustaša taj etnički uslov moraš da ispuniš).

Problem sa tom konstrukcijom je što ona ne odgovara etimološkim i istorijskim činjenicama. Ustaša je reč koja dolazi od glagola „ustati“, i sinonim je za reč „ustanik“. Šta više, ustanik bi mogla da bude novija reč, budući da je navodno još Vuk Karadžić srpske ustanike s početka XIX stoleća nazivao i ustašama.

Nema nikakve sumnje da je to bila glavna reč koja se odnosila na srpske ustanike u Bosni i Hercegovini tokom pobune protiv Osmanlijskog carstva 1875-78. godine.

Niti su oni sebe zvali ustanicima, niti su ih Srbi iz okolnih zemalja tako zvali. Oni su bili ustaše koje su dizale „ustaške barjake“.

BONUS VIDEO:

(Espreso.co.rs/Vidovdan.org)