OVOM SRPSKOM HEROJU LJOTIĆEVCI SU NA ČELO UREZALI PETOKRAKU: Mučen je strahovito, ali NIJE PROGOVORIO!

Slavoljub Slava Ković rođen je 21. avgusta 1924. godine u Bogatiću. Poticao je iz siromašne porodice. Kada je imao svega tri godine, ostao je bez oca , što je dodatno pogoršalo njegovo teško detinjstvo.

Živeo je težak život, koji je rezultova time da je bio neuhranjen, pa je u osnovnu školu pošao sa zakašnjenjem od dve godine. Nakon završetka osnovne škole, neposredno pred početak Drugog svetskog rata, počeo je da izučava krojački zanat.

U leto 1941. godine, nakon oslobođenja Bogatića, Slava se priključio partizanima. Stupio je u seosku četu, koja je kasnije ušla u sastav Mačvanskog partizanskog odreda. Pošto je bio previše mlad za borca, bio je kurir i stražar, a u partizanskim radionicama je izrađivao bombe, popravljao naoružanje i šio odela.

Nakon Prve neprijateljske ofanzive, decembra 1941. godine Nemci su Slavu zarobili u selu Milini, na Ceru, a zatim je sa ostalim zarobljenim partizanima odveden u logor Zabran, kod Šapca.

U logoru je tokom saslušavanja bio strahovito mučen, ali je uprkos tome odbio da oda bilo koje od imena partizanskih saradnika. Iako je bio sitne građe, podnosio je mučenja i ponosno govorio da se borio protiv Nemaca.

Kada su Slavina majka Milica i sestra Olga saznale da je zarobljen i da se nalazi u logoru u Šapcu, pokušale su da ga oslobode uz pomoć jednog folksdojčera.

Pošto su preko prijatelja saznale da folksdojčer iz Šapca za novac oslobađa zarobljenike iz logora, otišle su kod njega sa nešto novca. On ih je primio, ali im je rekao da Slavu ne može da oslobodi, jer je on određen za streljanje pošto islednicima stalno prkosi i psuje ih.

U mučenju malog Slave, posebno su se isticali lokalni ljotićevci, iz Devetog dobrovoljačkog odreda, koji su mu u čelo nožem urezali zvezdu petokraku. Streljan je 10. januara 1942. godine u Šapcu, zajedno sa grupom zarobljenika.

Nakon završetka rata, priča o Slavi Koviću je pala u zaborav. Njegova fotografija sa urezanom petokrakom na čelu, načinjena neposredno pred streljanje, pronađena je u arhivi logora Zabran i potom je bila izložena u Muzeju pionira i omladine u okviru Memorijalnog kompleksa „Boško Buha” i privlačila je veliku pažnju posetilaca.

Krajem 1970-ih godina otkriven je njegov identitet i mediji su pisali o prkosnom dečaku. Početkom 1980-ih godina Opštinski odbor SUBNOR-a iz Bogatića je predlagao Slavu Kovića za narodnog heroja.

Potom je bila pokrenuta inicijativa da mu se podigne spomen-bista u okviru Memorijalnog kompleksa „Boško Buha”, na Jabuci, kod Prijepolja, što je i učinjeno septembra 1983. godine, kada je ispred zgrade spomen-doma postavljena njegova spomen-bista, rad vajarke Drinke Radovanović.

Slavina bista je postavljena u neposrednoj blizini biste narodnog heroja Boška Buhe, pošto su oni u leto 1941. godine bili saborci u Mačvanskom partizanskom odredu.

Ime Slave Kovića danas nosi jedna ulica i Predškolska ustanova u Bogatiću. Ispred zgrade Predškolske ustanove mu je podignuta spomen-bista.

Pesnik Ljubivoje Ršumović, inspirisan Slavinom životnom pričom, napisao je „Poemu o ćutanju”.

(Espreso.co.rs/Sr.wikipedia.org)