BILI SU VOĐE ZEMUNACA I SJAJNI DRUGARI! Sad se na netu pojavila nova fotka Kalinića i Šiptara, 1 detalj SVI GLEDAJU

Dušan Spasojević je bio srpski kriminalac i jedan od osnivača i vođa nekadašnje najmoćnije kriminalne grupe u Evropi − Zemunskog klana, a Sretko Kalinić zvani "Beli" i "Zver" je jedan od zaverenika u atentatu na premijera Srbije Zorana Đinđića i pripadnik bivšeg kriminalnog Zemunskog klana!

Upravo, njih dvojica su se na jednoj fotografiji slikali zajedno, a na njihovim majicama niko nije primetio zanimljive detalje.

Naime, na Dušanovoj majici je pisalo "History", što bi u prevodu sa engleskog jezika značila "Istorija", dok je na Sretkovoj majici pisalo Zero two", što u prevodu znači "Nula dva".

Podsetimo, Dušan Spasojević se u Beogradu verovatno našao 1989. godine i u to vreme je igrao fudbal. S obzirom da mu fudbalska karijera u Beogradu nije išla, odlazi u Nemačku i tamo takođe pokušava da uspe u fudbalu. Ipak ni tamo nije imao sreće te se vraća u Beograd i počinje da živi sa tadašnjom devojkom Tatjanom "Tanjom".

Njih dvoje se ubrzo venčavaju, a Dušanov kum je bio upravo Mile Luković, koga je on pozvao u Beograd. Mile Luković se takođe nastanjuje u Beogradu i njih dvojica počinju svoju kriminalnu karijeru. U početku su obijali automobile i vraćali ih za otkup. Pored toga, kreću i da prodaju drogu, kao sitni dileri.

Navodno je Spasojević uzimao drogu od Albanaca, sa kojima je imao dobre veze iz rodne Medveđe. Dušan Spasojević i Mile Luković ubrzo postaju bliski sa Ljubišom Buhom Čumetom i njegovim Surčinskim klanom, i samim tim kreću da rade za njega, odnosno nastavljaju da rade stare poslove: da otimaju automobile i prodaju drogu, ali u mnogo većoj meri.

Pretpostavlja se da je Zemunski klan formiran verovatno 1996. (tada se dogodilo prvo ubistvo koje je naredio Spasojević) ili 1997. godine (tada se dogodila prva otmica koju je naredio Spasojević). Dušan Spasojević je bio vođa te grupe, a Mile Luković njegova desna ruka i zamenik. Delovali su dobro i vršili stare poslove: krađa automobila i trgovina narkoticima, a imali su i znatno više članova neko na početku, neki od isticanih koji su se kasnije pridružili su: Miloš Simović, Aleksandar Simović, Vladimir Milisavljević, Sretko Kalinić i braća Krsmanović. Ipak prekretnica u usponu Zemunskog klana biće smrt Željka Ražnatovića Arkana 15. januara 2000. godine. Dušan Spasojević ubrzo stupa u kontakt sa Miloradom Ulemekom Legijom, Arkanovim kumom i saborcem, a takođe i komandantom Jedinice za specijalne operacije (JSO). Ubrzo nakon Arkanovog ubistva, Dušan Spasojević i Milorad Ulemek Legija kreću da prave "spisak" odgovornih za atentat na Ražnatovića, u vidu "osvete". Legija daje Dušanu i njegovoj ekipi oružje i tada počinje serija mafijaških ubistva za koje je odgovoran Zemunski klan, pod komandom Dušana Spasojevića i Milorada Ulemeka Legije. Neki od kriminalaca koji su stradali od ruke "Zemunaca" bili su: Branislav Lainović Dugi, Zoran Uskoković Skole, Zoran Davidović Ćanda, Radoslav Trlajić - Bata Trlaja, Jovan Guzijan Cuner, braća Fiškali itd...

Osim krađe automobila, trgovinom narkoticima, atentatima, reketiranjem, sada kada je već postao moćan mafijaški šef, Dušan Spasojević odlučuje da njegov klan, koji sada već broji preko 200 članova, krene da otima bogate biznismene i vraća ih za ogromnu svotu novca. Neki od otetih u to vreme bili su: Predrag Ranković Peconi, Vuk Bajrušević, Dragoslav Vuković, Miroslav Mišković, Milija Babović itd...

Nakon ubistva premijera i početka policijske operacije, Spasojević i Luković beže iz Šilerove, koja će biti samo dan nakon Đinđićevog ubistva srušena. Dušan Spasojević i Mile Luković krili su se sve do 27. marta 2003. godine, kada ih je policija pronašla i usmrtila, prema zvaničnoj verziji, jer su oni prvi "pripucali" na policiju. Iako je ova verzija priče potvrđena, postoje takođe priče i da su Spasojević i Luković brutalno pretučeni, a zatim streljani.

Takođe, pored Spasojevića osnovna Kalinićeva uloga u Zemunskom klanu bila je da likvidira osobe čija bi ubistva naručio Dušan Spasojević. U atentatu na premijera Đinđića, Kalinić je bio u „folksvagen pasatu“ koji je čekao neposredne izvršioce ispred Zavoda za fotogrametriju, a trebalo je da pruža tzv. vatrenu podršku, za slučaj da dođe do oružanog okršaja.

Za učestvovanje u atentatu, presudom Okružnog suda u Beogradu, osuđen je, po tri osnove, na 35 godina zatvora, a ta presuda je kasnije ublažena na 30 godina.

Dana 18. januara 2008, Kalinić je osuđen na 40 godina zatvora za učestvovanje u ubistvima, otmicama i terorističkim delima.

Posle sedam godina provedenih u bekstvu, Kalinić je 8. juna 2010. godine upucan u Zagrebu u Hrvatskoj od strane Miloša Simovića.Kod Kalinića su nađena dva hrvatska pasoša s krivotvorenim identitetima, ali se osobi koja ga je našla nakon pucnjave predstavio pravim imenom. Ubrzo je bio prevezen u zagrebačku bolnicu „Sestre milosrdnice“ s dva metka u grudima, međutim, nije odmah uhapšen jer u Hrvatskoj nije bio tražena osoba, niti hrvatski Ustav dozvoljava izručenje hrvatskih državljana drugim državama. Ipak, 24. juna je uhapšen zbog krivotvorenja isprava kojima je ishodovao pasoše, za šta je 24. avgusta 2010. osuđen na godinu i po dana zatvora. U noć između 24. i 25. avgusta, Sretko Kalinić je izručen Srbiji i to je bio prvi slučaj da Hrvatska svog državljanina izruči drugoj državi. Izručenje je omogućeno izmenama hrvatskog Ustava usvojenim juna 2010, i međudržavnim sporazumom kojim se omogućava međusobno izručivanje između Srbije i Hrvatske.

Kalinić je, takođe, priznao da je počinio bar 20 ubistava i da je, između ostalih, ubio Ninoslava Konstantinovića i Milana Jurišića, koji su obojica osuđeni za atentat na premijera Đinđića i zločine Zemunskog klana, kao i Zorana Vukojevića koji je ubijen u Beogradu, 2006. godine, nakon što je, kao svedok-saradnik, dao iskaz na suđenju za atentat na Đinđića.

Kalinić je tokom boravka u zagrebačkom pritvoru, istražiocima otkrio da je 11. avgusta 2008. godine trebalo da likvidira Ivana Delića, kuma Brane Mićunovića, u budvanskom kafeu „Palma“.

Umesto Delića ubio je mladića iz Pljevalja koji je sedeo za stolom, a života ga je stajalo to što je nosio istu majicu kao Delić.

Kako su ranije pisali hrvatski mediji, Srbija je od hrvatskih tužilaca, između ostalog, zatražila da se Kalinić ispita u vezi sa likvidacijom Branka Jevtovića Jorge, 2004. godine u Beogradu i pokušajima ubistva Zorana Nedovića Šoka i Andrije Draškovića iste godine.

Nedović i Drašković su pukim čudom preživeli, ali su dvojica njihovih telohranitelja ubijena, a četvorica ranjena. Tužilaštvo Srbije interesovalo je da li Kalinić ima informacija o tim krivičnim delima jer se u to vreme u srpskoj javnosti nagađalo da Zemunci stoje iza tih zločina i da im je motiv bila navodna osveta za likvidaciju Željka Ražnatovića Arkana.

(Espreso.co.rs)