ŠEF UJEDINJENIH NACIJA KAO HITLEROV OFICIR UBIJAO JE SRBE NA KOZARI! Tito ga je DRŽAO u ŠACI i tako VLADAO SVETOM

Bitka na Kozari se odigrala 3. jula 1942. u jugozapadnom delu Kozare, 15 km istočno od sela Međuvođe, u severozapadnoj Bosni. Bila je svedok borbe protiv nacista i ustaša, a izrasla je posle u veliku svetsku aferu.

Zašto aferu? Jer je njom rukovodio nekadašnji prvi čovek UN Kurt Valdhajm, lični prijatelj Tita, mnogi će reći i njegov taoc preko koga je Josip Broz vladao svetom.

Ipak, vratimo se na Bitku na Kozari...

Čitav ustanak na Kozari je bio važan za partizanski pokret otpora tokom Drugog svetskog rata. U proleće 1942. partizani u centralnoj i zapadnoj Bosni su oslobodili Bosanski Petrovac, Drvar, Glamoč i Prijedor. 20. maja je osnovana I krajiška brigada, a sledećeg dana je dobila tenkove i stare avione.

Slobodna teritorija se prostirala od reke Save na jug do planina Kozare i Grmeča.

Nemci i ustaše su shvatile da su grad Banja Luka i rudnik gvožđa Ljubija u opasnosti i organizovale su ofanzivu da unište pokret.

Fašističke snage su brojale 11.000 oficira, podoficira i vojnika Vermahta, 20.000 ustaša i domobrana, 2.000 četnika Draže Mihajlovića (grupe Drenovića i Marčetića), a Mađari su učestvovali sa 5 brodova za nadgledanje.

Partizanska grupa je imala oko 3.000 vojnika, ali je regrutovala rezerve iz 60.000 civila na slobodnoj teritoriji.

Nakon intezivne bitke, u noć 3. jula neke partizanske jedinice su probile obruč, ali je glavna grupa sledeće noći opet ostala opkoljena i uglavnom je uništena. Samo nekoliko stotina boraca sa delom stanovništva probilo je obruč i uspelo da se izvuče prema planini Grmeč.

Veliki broj onih koji se nisu uspeli provući kroz obruč pali su u ruke ustašama i Nemcima, i tada su počinjeni veliki zločini nad njima. Na mestu proboja obruča, u jugozapadnom delu Kozare danas se nalazi spomenik nazvan “Patrija”.

Žrtve su ustaše ubijale klanjem na licu mesta neposredno nakon zarobljavanja ili maljevima na obali Save kod Bosanske Dubice, a neki su po zahtevu nemačkih vlasti, prvenstveno Gleza fon Horstenau, odvedeni na rad u Nemačku.

Tako su se spasili mnogi za koje se već spremao krvavi ustaški nož za vratom. Preostali su odvedeni u hrvatske koncentracione logore, mahom u Jasenovac i Staru gradišku.

Posle zarobljavanja narod je odveden delimično u Jasenovac, a delimično u obližnje privremene logore kod Bosanske Dubice, Kostajnice i druge odakle je zatim prebacivan u Jasenovac u grupama po nekoliko hiljada ljudi.

Žrtve su ubijane odmah. Prema svedočenjima Jevreja sabranim u knjizi “Sećanja Jevreja na logor Jasenovac” ustaše su se brzo rešile ogromnog ljudstva sa Kozare.

Prema tim svedočenjima, ustaški koljači su se tih dana najvećih pokolja Kozarčana “po cijeli dan vucarali po logoru i smijali se pred zatočenicima, pevali i hvalili se kako su danas imali mnogo posla”.

Po ustaškim i nemačkim dokumentima u kozaračkoj ofanzivi zarobljeno je 68.000 ljudi. Spomen park Kozara na Mrakovici prikupio je nepotpuni spisak od 33.398 pobijenih kozaračkih civila dok sudbina mnogih nestalih ni do danas nije poznata.

Oko 900 preživelih partizana je osnovalo Petu krajišku brigadu. U isto vreme, glavnina partizana sa Titom se kretala iz istočne u zapdnu Bosnu. Nakon što su se snage Osovine povukle, delovi izgubljene teritorije su povraćane u septembru 1942.

Krvava epopeja na Kozari pretvorila je ovu planinu u legendu. Ona je postala simbol partizanskog otpora i stradanja. O Kozari je nakon rata napisano na desetine knjiga, na Kozari, na njenom najvišem vrhu Mrakovica podignut je monumentalni spomenik.

Tokom osamdesetih otkriveno je da je tadašnji austrijski predsednik i bivši prvi čovek Ujedinjenih nacija Kurt Valdhajm zapravo nekadašnji nacistički oficir umešan u ratne zločine te da je učestvovao u ustaško-nemačkoj operaciji na Kozari.

To je podstaklo pojačano interesovanje stranih publicista i novinara za krvavu dramu na Kozari, a knjige o kozaračkoj epopeji prevedene su na mnoge svetske jezike.

Raskrinkavanje nacističke prošlosti Kurta Valdhajma, dvostrukog generalnog sekretara Ujedinjenih nacija, koje je preraslo u čuvenu aferu, pokazalo je da su naši istraživački novinari uspeli da dođu do ključnih dokumenata i da otvore najveću političku misteriju proteklog veka.

- Državna komisija FNRJ za utvrđivanje ratnih zločina ustanovila je da je Kurt Valdhajm, Austrijanac, oberlajtnant, oficir Abvera - ratni zločinac - napisali su 1986. Jovan Kesar, Danko Vasović i Miroslav Zarić.

- Ime bivšeg generalnog sekretara OUN i kandidata za predsednika susedne Austrije zavedeno je pod rubrikom "zločinac" u Odluci o utvrđivanju zločina okupatora i njihovih pomagača, pod brojem F-25572, koja je doneta 18. decembra 1947. u Beogradu. Ispod ove odluke potpisan je dr Ivan Grgić. Odluka je prosleđena Međunarodnoj komisiji za ratne zločine u Londonu, zavedena u arhivi Ujedinjenih nacija. Iz dokumenata koje je sadržao dosije bilo je nedvosmisleno da poručnik Valdhajm nije bio bezazleni prevodilac, već obaveštajni oficir nadležan za taoce, pod zapovedništvom generala Lera.

Mediji su otkrili da je Valdhajm učestvovao u borbama na Kozari 1942, kada je nekoliko hiljada srpskih civila, žena i dece, oterano u Jasenovac, da je bio odgovoran za deportaciju Jevreja iz logora NDH u Solun..., i da je sve vreme lagao o prirodi svoje vojne službe i članstva u Nacističkoj partiji.

Bonus video: