OVAJ POLITIČAR JE MUŽ NAŠE POZNATE GLUMICE: Ovu ISTINU iz života RENATE niko NE ZNA

Renata Ulmanski je srpska filmska, pozorišna i televizijska glumica i prevodilac.

Najveći uspeh glumica Renata je ostvarila 1957. godine, zahvaljujući jednoj od svojih prvih uloga — kao frajla Jula u filmu Pop Ćira i pop Spira, prvom jugoslovenskom filmu u boji. Publika je zna i po ulogama u filmovima Diližansa snova iz 1960, a zatim i novijim Bolje od bekstva, Lepa sela lepo gore i Spasitelj. Kao televizijska glumica upamćena je po ulozi majke u TV seriji Salaš u Malom Ritu, i kasnije, u serijama Ljubiše Samardžića — Jesen stiže, Dunjo moja i Miris kiše na Balkanu.

Dobitnica je Zlatne arene na Filmskom festivalu u Puli, Statuete Joakim Vujić za doprinos razvoju pozorišne umetnosti u Srbiji i tri Sterijine nagrade.

Glumica je prepoznatljiva po svom zvonkom osmehu,kao i po likovima majki i žena iz vojvođanskog života.

Renata je rođena 29. novembra 1929. godine u Zagrebu, u kraljevini Jugoslaviji, a odrasla u Sarajevu i Beogradu. Njen otac Milan Ulmanski je bio doktor prava i ministar šuma i rudnika u Vladi Nikole Uzunovića, tokom 1934. godine, a deda Sava − austrougarski general. Majka Erika Vradač bila je Austrijanka. Ulmanski je imala dve sestre − Kseniju i Milanu, i brata Milana.

Prvi susret sa glumačkim pozivom Renata je imala još kao dete, kada se na tavanu njene porodične kuće od Nemaca krio reditelj Erik Hecl, Jevrejin. Kako bi prekratio vreme, Hecl je mladoj devojci držao časove glume, o čemu svedoči njena sveska sa beleškama iz 1942. Buduća glumica dobila je tako prvi angažman − u pozorištu Margite Predić−Nušić − još pre nego što se Drugi svetski rat zahuktao.

U Rodinom pozorištu igrala je u predstavi Kineska lutka, u dvorani Kolarčevog univerziteta, još oktobra 1939. godine.Ulmanski je posle rata učestvovala u mnogobrojnim radnim akcijama — u Šamcu, Sarajevu, Brčkom, Banovićima, Novom Beogradu i drugima, gde je mešala beton.

Tokom više od sedam decenija karijere ostvarila je više od sto filmskih i televizijskih ulogama, i više hiljada puta igrala na pozorišnim daskama. Za ulogu Melanije u pozorišnoj komediji Na ludom belom kamenu (Atelje 212), dobila je nagradu Večernjih novosti za najbolju epizodnu ulogu 1972, a za ulogu gospođe Petrović u predstavi Skakavci JDP−a Sterijinu nagradu za najbolje glumačko ostvarenje 2006. godine.

Kao Simka u Korenima, uz Ljubu Tadića, dobila je, prema vlastitim rečima, jedan od omiljenih aplauza u karijeri. Izdvajaju se još u njene predstave Na ludom belom kamenu u režiji Mucija Draškića i Elijahova stolica Borisa Liješevića.

Udovica je Mirka Tepavca, jugoslovenskog ambasadora Bila je dobra prijateljica Ružice Sokić i Vlastimira Đuze Stojiljkovića. Renata ima vikendicu na Adi, gde često odlazi da se, kako kaže, druži sa prirodom.

(Espreso)